De geschiedenis van het schildersvak 

Geschiedenis

In de middeleeuwen was de schilder lid van een gilde. De meesterschilder werkte met zijn gezellen aan het onderhoud van de gebouwen.
Daarnaast moesten de schilders het heraldisch wapen van de stad op de wapenschilden aanbrengen. Hier komt de naam schilder vandaan.

Functie van schilderwerk

De schilder verft onderdelen van een gebouw of constructie om het te beschermen tegen corrosie, weersinvloeden en andere agressieve vormen van aantasting
van de ondergrond. Het materiaal kan variëren van hout, steen en metaal tot kunststoffen. Schilderen heeft tevens de functie om de ondergronden welke worden
geschilderd te verfraaien door met de kleuren te werken. Schilderen kan ook dienen om iets te signaleren, er de aandacht op te vestigen. Denken we hier bijvoorbeeld aan gele buizen die aangeven dat deze voor gas zijn. Het is tevens de aangewezen manier van verfraaiing, omdat verf in een veelheid aan kleuren geleverd wordt. Ook een transparante afwerking met lak of beits kan deze vakman verzorgen. Het laatste doet men als het onderliggende materiaal te mooi of te kostbaar is om met een kleurlaag te verbergen.

Verf

In de zestiger jaren luidde de definitie van huisschilderverf: Verf is een vloeibaar pigment bevattende massa dat in dunne lagen over voorwerpen wordt aangebracht ter bescherming of verfraaiing daarvan en daarop bij kamertemperatuur een vaste laag vormt. Inmiddels hebben ontwikkelingen er toe bijgedragen dat we met “kamertemperatuur” niet zoveel meer te maken hebben. Immers, zodra het vorstvrij is kunnen we schilderen.

Van met vocht uithardende prepolymeren zijn één-componentige polyurethan verven (lakken/coatings) ontwikkeld die zich ook beneden het vriespunt laten verwerken, drogen en uitharden. Ook is de natte verflaag van deze producten direct met water belastbaar. Zelfs dompeling in water doet de verflaag drogen en uitharden, immers, het gebruikt juist vocht om te reageren (uit te harden). Alhoewel deze verven zich ook met de kwast laten verwerken wordt een duurzamere bescherming van metaal verkregen door airles-spray applicatie vanwege het realiseren van een dikkere laag (ca. 250 tot 400 micrometer droge verflaagdikte).
In het algemeen veroorzaken te hoge relatieve vochtigheid en/of te hoge (oppervlakte) temperatuur bij conventionele verfproducten negatieve invloeden op het eindresultaat.

Voorbehandeling

De voorbehandeling van de ondergrond is belangrijk. Deze moet goed glad worden gemaakt door deze te schuren. Ook moet ze stof- en vetvrij zijn. Als er sprake is van slechte hechting van de verf moet de ondergrond voorbehandeld worden met een primer of een voorstrijkmiddel, die hechting wel mogelijk maakt.

Werkwijze

Bij nieuw houtwerk en conventionele huisschilderverf is de werkvolgorde als volgt:

-vettige of harsachtige ondergrond schoon maken
-schuren
-grondverven
-gaten stoppen en plamuren, naden kitten met acryl kit
-schuren
-stofvrij maken
-voorlakken
-licht schuren
-stofvrij maken
-aflakken
-tweede keer aflakken (als dat nodig is voor versterking en een goede dekking en goede bescherming)

Tussen de diverse bewerkingen dient de voorgeschreven droogtijd in acht te worden genomen. Verf kan met een kwast, een roller of met een spuit worden opgebracht. In vroegere tijden gebruikte men ook een puimsteen, om te schuren ‘in de natte verf’.